Wanneer ik mijn was ophang aan ons kleine balkonnetje denk ik oh zo vaak “hè, heeft het nou geregend?”. Maar al snel daarna realiseer ik me het geluid dat ik vanochtend hoorde: de buurvrouw die emmers water haar dakterrasje afgooit.

Zoals veel Italiaanse vrouwen, poetst zij namelijk iedere dag. Haar huis, haar terras, alles wordt gedaan. Er wordt daarbij (volgens mij) flink gesopt, wat er komen dagelijks liters water naar buiten met een wit schuimlaagje.

Iedere keer hoop ik dat daar net weer een stelletje zit te vozen (oh, gemeen!)