In Nederland is het al ‘rokjesdag’ geweest: die dag waarop vrouwen en meisjes voor het eerst massaal in een rokje met blote benen op straat verschijnen. “Want het is me toch warm joh!” Het is dan een graad of… 18, misschien? Hier in Italië lopen de Italianen in april nog met een trui, sjaal en winterjas. Ik was al braaf begonnen met het (hand)wassen en opbergen van de wollen truien van mijn Italiaantje, maar nee hoor: hij doet ze nog steeds aan. Ook vandaag. En het is hier 22 graden…

Dit soort preventieve maatregelen zijn essentieel in het voorkomen van een van de vele nare ziektes die je kunt oplopen hier in Italië. Alleen in Italië…

De klap van de wind

Het hele jaar door roept de Italiaanse moeder tegen haar kinderen dat ze zich goed moeten inpakken. Zo ook mijn schoonmoeder: het is 25 graden, binnen is de open haard aan (pfffff) en ik wil even naar buiten voor wat frisse lucht en om te stoeien met de hond. “Doe maar even je jas aan hoor, als je naar buiten gaat!”. Ze is bang dat ik word geraakt door ‘de klap van de wind’ (vrij vertaald). Een ‘colpo d’aria’ – zoals de Italianen dat noemen – is een ziekte die je oploopt door plotselinge wisselingen in temperatuur. En als je de pech hebt om dus ‘geraakt te worden door die wind’, dan komen daar allemaal nare aandoeningen bij kijken: een stijve nek, keelpijn, oorpijn, hoofdpijn en zelfs – jawel – indigestie. En nog erger: het kan zelfs leiden tot longontsteking, zo vrezen de Italianen.

Het is overigens geen ziekte die alleen voorkomt in de winter. Een veel voorkomende manier om het te krijgen in de zomer is door de airconditioning in bijvoorbeeld winkels. Als je dan weer naar buiten loopt… juist ja: ‘colpo d’aria’!

Naar buiten met natte haren

Regelmatig verlaat ik het huis met natte haren, omdat ik geloof dat föhnen niet zo goed is voor je haar (lees: omdat ik lui ben en mijn haar zo dun is dat het toch zo droog is). Dit is uit den boze! Ik word aangekeken alsof ik niet goed in mijn hoofd ben. Italianen drogen zich ook vaak meteen af wanneer ze een duik in de zee hebben genomen. Wat?!

En ik?

Als echte Nederlander lunch in stiekem in korte broek en met citroen in mijn natte haar (word je blond van) op ons dakterras. Daar ziet niemand me namelijk. Maar als ik daarna weer de straat op ga, doe ik braaf mijn jas aan en mijn sjaal om en lach ik samen met de Italianen om al die gekke toeristen die in korte broek over straat lopen.

Bron: http://www.thelocal.it/20150407/ailments-that-only-exist-in-italy