En dan is het kerst. Eindelijk. Maar wat duurt het kort! Terwijl ik dit schrijf zit mijn familie nog aan het diner op Tweede Kerstdag. Bij ons is het alweer voorbij. In nog geen vierentwintig uur hebben we gegeten, cadeaus opgemaakt, gezongen en gedronken.

Kerstavond, 21.00 uur

We zijn op kerstavond – la vigilia di Natale – rond negen uur in Mesagne, het dorp waar mijn schoonfamilie woont. Remo’s jongste zusje is vanavond voor het eerst in haar leven niet thuis op kerstavond; ze is bij haar vriend in de buurt van Napels. Moeder is hier niet zo blij mee… kerst hoor je te vieren bij je familie!

Er zijn wel vrienden op bezoek met twee zoons. Ik ben blij, want dan hoef ik niet voorop tijdens de ‘polonaise’, waarover later meer. We beginnen met champagne en antipasti, veel verschillende voorgerechtjes in leuke kerstvormpjes. Remo’s moeder heeft er uren aan gewerkt.

Op kerstavond wordt er meestal geen vlees gegeten. Wij eten na de antipasti orecchiette met tomaatjes en daarna vis. Remo’s familie gaat niet naar de kerk, maar er volgt om middernacht wel iets speciaals.

We zingen Tu scendi dalle stelle, terwijl we in een polonaise door het huis lopen. De jongste van het gezelschap (dit jaar ben ik dat gelukkig dus niet) loopt voorop met Jezus in zijn hand. Uiteindelijk wordt hij in de kerststal in zijn kribbe gelegd. Jezus is geboren!!

We roepen ‘Auguri!’ en iedereen krijgt een zoen. Opnieuw openen we een fles wijn, het is nu echt Kerstmis. Uiteraard is er nog de panettone. Rond half twee ’s nachts zijn we weer thuis.

Kerstmis

In Nederland begon kerst altijd met het kerstontbijt. In Italië ook, maar dan in de vorm van een lunch. Als in… ik ontbijt meestal niet als we gaan lunchen, want er is zoveel te eten!

We rijden eerst een uurtje naar Taranto, want Remo’s jongste zusje en haar vriend komen daar met de trein aan vanuit Napels. Daarna rijden we door naar Mesagne waar de tafel alweer is gedekt. Ook nu beginnen we met antipasti (onder meer mozzarella uit Napels, mmm!) en Aperol Spritz.

Remo’s oudste zus ziet al weken uit naar het openen van de cadeautjes. We hebben haar dagen geplaagd. Zo hebben we stiekem al haar cadeautjes in de kast verstopt en hebben we in plaats van namen nummertjes op de cadeaus geplakt. Zo wist niemand welk cadeau voor wie was bestemd. Nog voor de primo openen we de eerste cadeautjes. Ik word enorm verwend en kreeg onder meer een nieuwe lens voor mijn camera.

We eten tussendoor risotto (een met truffel en een met garnaaltjes) en ik geniet enorm van de kreeft. Het is wat lastig eten (of meer: breken, plukken en zuigen), maar dan heb je ook wat… En uiteraard is er ook vandaag weer die lekkere panettone!

Rond vijf uur ‘s middags is het afgelopen, de kerst. Tweede Kerstdag kennen ze in Italië niet.

De hele familie

Dit jaar zijn de ouders van Remo voor het eerst in Nederland geweest, met Sinterklaas. We hebben ze laten zien hoe wij dat vieren. Inclusief surprises (ook voor hen) en zingen totdat er hard op de deur wordt geklopt en daar een zak cadeautjes staat. Ze vonden het erg leuk om een keer mee te maken.

In 2018 hopen mijn ouders (en wie weet ook mijn zusjes, broertje en aanhang) naar Brindisi te komen voor kerst. Ik ben benieuwd wat ze ervan gaan vinden, een kerst van twintig uur, met héél veel eten. Wellicht ontbijten we op ‘Tweede Kerstdag’ samen, om het toch een beetje Nederlands te maken…

Maar voor het zover is, ligt nog bijna een heel jaar voor ons. Ik wens jullie een goed en gezond 2018, ook van Remo!’

Ciao Tutti

Dit artikel verscheen ook op Ciao Tutti, de grootste Italiëblog van Nederland! Op deze site word je elke dag even meegenomen naar Italië, om te genieten van de Italiaanse cultuur, de Italiaanse keuken en de Italiaanse taal. Uiteraard worden ook restaurantjes, boeken, films en evenementen besproken, zodat je het Italië gevoel ook gewoon op een doordeweekse avond kunt opzoeken of zelfs in huis kunt halen!

Vragen?

Heb je vragen over Brindisi of Puglia? Dan mag je altijd contact met mij opnemen via dit e-mailadres.